Ontwikkelingstrauma wordt meestal veroorzaakt door onvervulde emotionele behoeften in onze eerste levensjaren In vorige blogs hebben we gekeken naar ontwikkelingstrauma vanuit het perspectief van de verstoorde ontwikkeling van het parasympathische zenuwstelsel. Dat ging essentieel over de behoefte aan veilige co-regulering van het zenuwstelsel omdat we als baby nog niet aan zelfregulering kunnen doen. Bij gebrek … Lees meer
Een pasgeborene heeft nog geen woorden en communiceert instinctief zijn emoties met gelaatsuitdrukkingen en stemgeluiden. Omgekeerd ‘leest’ een baby ook gelaatsuitdrukkingen als antwoord op zijn eigen gevoelsstaat. Wanneer emoties van een baby niet worden beantwoord met liefde en begrip worden ze ook weer instinctief ingekapseld (bevroren) in een soort ‘schaamte’. Omdat kinderen nog niet kunnen denken … Lees meer
Chronische vermoeidheid en totale uitputting zijn typische en veel voorkomende gevolgen van onverwerkt vroegkinderlijk trauma. Naast een gebrek aan energie kan dat zich ook manifesteren in een verlies van motivatie in het leven en zelfs in depressie. Wanneer daarbij ook onderdrukte hevige emoties getriggerd worden wordt het nog lastiger. Cyclus van Onverwerkt Vroegkinderlijk Trauma Het … Lees meer
In een vorig blog heb ik beschreven hoe de basis van een gezond zenuwstelsel gelegd wordt in de vroege kinderjaren. Hier is een klein stukje uit dat blog: Een kind dat in een veilige, liefdevolle en aandachtvolle omgeving kan opgroeien krijgt een geschenk dat het hele leven voor verdere geschenken zal zorgen: vertrouwen in het … Lees meer
De voornaamste redeneerfout bij symptoombehandeling is niet begrijpen dat het lichaam geen machine is waarin je zomaar onderdelen kunt herstellen of vervangen zonder rekening te houden met de impact daarvan elders in het systeem. Het lichaam is een levend ecosysteem waarin allerlei bekende en onbekende kruisverbanden bestaan. Je kunt het lichaam alleen echt begrijpen als … Lees meer
In de oude Hindoetraditie wordt gezegd dat onze moeder ‘de hoogste goeroe’ is. In onze huidige maatschappij kun je dat ook invullen als ‘primaire verzorger’. In een ideale wereld is onze primaire verzorger (meestal de moeder) iemand die zelf genoeg traumavrij is om helemaal aanwezig te kunnen zijn in de relatie met ons prille zelf. … Lees meer
ACE staat voor Adverse Childhood Experiences i.e. nadelige (negatieve) ervaringen in de kindertijd die de neurologische ontwikkeling van een kind beïnvloeden. De ACE studie uit het eind van vorige eeuw toonde aan dat deze vroege ervaringen levenslange invloed op gezondheid en welzijn kunnen hebben. De originele ACE studie werd rond 1985 gedaan door dr Felliti … Lees meer
De gevolgen van trauma worden niet geheeld door praattherapie (alleen). Ons fysiek organisme reageert instinctief en automatisch op wat in de omgeving gebeurt. Dat gebeurt via het autonoom zenuwstelsel. Het woord ‘autonoom’ wijst erop dat dit ‘uit zichzelf’ gebeurt. Het is geen bewuste keuze van onze wil. Autonoom komt van het Grieks autonomos, een samentrekking … Lees meer
Deze blog gaat over wat de vroege kinderjaren te maken hebben met chronische pijn en chronische condities later in het leven. Wanneer de amygdala ‘gevaar’ detecteren geven ze een signaal aan de hypothalamus om hormonen te produceren die de vecht- en vluchtreflex activeren via de HPA-as. Dat is de afkorting van de meer bekende Engelse … Lees meer
Wanneer kleine kinderen stress hebben klagen ze algauw over buikpijn…Dat is omdat de dorsale vagus van de hersenstam direct naar alle organen onder het middenrif gaat en omdat bij kinderen die neurale ‘snelweg’ nog open is (het verkeer gaat voor meer dan 80% van de organen naar de hersenen en slechts minder dan 20% van … Lees meer
