Wanneer kleine kinderen stress hebben klagen ze algauw over buikpijn…Dat is omdat de dorsale vagus van de hersenstam direct naar alle organen onder het middenrif gaat en omdat bij kinderen die neurale ‘snelweg’ nog open is (het verkeer gaat voor meer dan 80% van de organen naar de hersenen en slechts minder dan 20% van de hersenen naar de organen).
Bij normaal functioneren zorgt de dorsale vagus voor de werking van onze organen (rest and digest modus) – maar in dat evolutionair oudste besturingssysteem gebeurt ook de freeze reflex wanneer we niet kunnen vechten of vluchten.
Naarmate we meer stress en trauma meemaken in ons leven en we dus meer freeze in het systeem krijgen, verliezen we meer en meer die directe verbinding en dus ook het ‘buikgevoel’.
We leven meer en meer in ons hoofd
Maar op termijn (meestal na 50ste of 60ste maar het kan ook eerder ) krijgen veel mensen spijsverteringsklachten, of seksuele klachten, of plasproblemen of zaken als IBS, colitis, constipatie, … Of nog erger, kanker.
Onze ‘jeugd’ kan ons verstoorde systeem vele jaren voor ons in ‘functionele freeze’ houden door van alles te compenseren maar op een keer lukt dat niet meer zo goed.
Dan denken mensen ‘dat het aan de leeftijd ligt’… Of dat ze van dieet moeten veranderen, Of ze slikken allerlei zuurremmers en laxeermiddelen, etc.
Wat echter vooral nodig is, is om de verbinding hoofd-buik te herstellen. Dat betekent: de dorsale vagus ‘ontdooien’. Traumatherapie, Yoga. Ademhalingsoefeningen. Leren loslaten. Cranio-sacraal, EMDR, You name it… Raadpleeg een deskundige als je wat herkent.
Onze maatschappij in het algemeen en de zorg in het bijzonder is nog zo trauma-onbewust… Zo jammer!
Neem actie voor je welzijn door te leren diep te ontspannen en oude stress loslaten.
